تست و شبیهسازی سنسورها: راهنمای جامع عیبیابی با دیاگ
در این بخش قصد داریم نحوه تست و شبیهسازی سنسورها را با استفاده از دستگاه دیاگ به صورت گامبهگام آموزش دهیم. شاید این سوال برایتان پیش بیاید که چرا باید از تست و شبیهسازی سنسورها استفاده کنیم و این کار چه مزایایی برای ما دارد؟
در حقیقت، هدف اصلی این فرآیند، تست سنسورها نیست، بلکه بررسی سلامت سیمکشی و عملکرد ایسیو (ECU) است. برای این کار، سنسورها را کنار میگذاریم و سیگنال موردنظر را مستقیماً از مسیر اتصال به ایسیو دریافت میکنیم. این روش به ما کمک میکند تا از سالم بودن سیمکشی خودرو مطمئن شویم. اگر سیمکشی سالم باشد و همچنان مشکلی وجود داشته باشد، به احتمال زیاد خرابی از خود سنسور است. به عبارتی، این تکنیک یک روش حرفهای برای عیبیابی سیمکشی و ایسیو محسوب میشود.
ابزارهای تست و شبیهسازی سنسورها شامل سه بخش اصلی است:
- گیره اتصال به زمین
- شبیهساز 1
- شبیهساز 2
برای شروع، چون در این مثال خودرو در دسترس نیست، دسترسی مربوطه را پیدا کرده و سوکت آن را به پرابهای دستگاه متصل میکنیم. گیره اتصال به بدنه را وصل کرده و سنسور موردنظر را انتخاب میکنیم. حالا بیایید تغییرات را در دستگاه دیاگ بررسی کنیم. برای مثال، ما از یک ایسیو S2000 پژو 405 استفاده میکنیم.
در دیاگ، گزینه موتور > موتور S2000 > شبیهسازی سنسورها + پارامترها را انتخاب میکنیم. در صفحه اول، میتوانید سنسور و پارامتر موردنظر خود را انتخاب کنید؛ مثلاً ولتاژ سنسور اکسیژن بالایی. در صفحه دوم نیز میتوانید سنسور موردنظر را برای اندازهگیری و تست انتخاب کنید. به عنوان مثال، با انتخاب سنسور اکسیژن، تغییرات آن روی صفحه نمایش داده میشود. اگر سیم را جدا کنیم، تغییرات متوقف شده و مقادیر ثابت میمانند. با اتصال مجدد پراب به سوکت، تغییرات دوباره آغاز میشود.
با استفاده از گزینههای موجود در پایین مانیتور، میتوانید فرکانس سیگنال را بر اساس نیاز خود افزایش یا کاهش دهید. برای مثال، با کاهش یک واحدی فرکانس، دامنه تغییرات سیگنال تغییر میکند که این موضوع به وضوح در دیاگ قابل مشاهده است.
این روش به شما امکان میدهد تا به صورت دقیق و حرفهای مشکلات مرتبط با سنسورها، سیمکشی و ایسیو را شناسایی و رفع کنید.